ديگه نمي کشم اين همه خبر و ويديوي دل غشه آور رو . چرا ماها دوست داريم موضوعات زنان را با اين همه درد و رنج و سياهي به بقيه منتقل کنيم. آخ اگه مي شد به جاي سياهي ، سرخي مي آمد و حماسه و سبزي و اميد. نمي شه خانوماي ميدان مثل آرم شون گلي و شاداب باشند.نمي شه اين اديو و ويديو يه ريزه با حال و شاد و شنگول بشه.
اينا همه اش غرهايي که وقتي بچه ها مي گند براي روز جهاني نفي خشونت از زنان يه اديو بذار ، تو دلم مي گم. مي رم سايت شاهدان خاموش رو باز مي کنم و چند تا از ويديوهاشونو دان لود مي کنم ، بازم حالم بد مي شه.جيغم ديگه در اومده . اين آخرين باريه که يه موضوع سياه کار مي کنم. و اما داستان شاهدان خاموش که چون واقعا نمي کشم، نوشتن بقيه شو مي سپرم به يکي از دوستام که دوز شنيدن و خوندن و ديدن اخبار و مطالب دلخراشش خيلي بالاتر از منه.
"شاهدان خاموش"، عنوان يک ابتکار ملي است که در ايالتهاي مختلف آمريکا به طور مشخص بر روي کاهش و از ميان رفتن قتلهاي خانگي زنان، به عنوان بارزترين نمونه خشونت عليه زنان تا سال 2010 کار مي کند. روش اين گروه که فعاليتهايشان و توليداتشان روي وب سايتشان قابل ديدن است، بالا بردن آگاهي عمومي از طريق برگزاري برنامه هاي عمومي با حضور شاهدان قربانيان خشونت خانگي مثل فرزندان زنان کشته شده است. در بخشي از اين سايت خلاصه داستانهاي زندگي بعضي از قربانيان آمده است و مي توانيد براي آنها شمع روشن کنيد.
اينجا مي توانيد موزيکهايي را که براي اين ابتکار ملي ساخته شده بشنويد.
اينحا مي توانيد فيلم تظاهرات "پايان سکوت"را ببينيد.
اين هم وب سايت سازماني است که دارد همين پروژه شاهدان خاموش را درمورد قتلهاي ناموسي در لبنان اجرا مي کند.
پري داريان