در آستانه سالروز تجمع اعتراضي زنان در 22 خرداد يکي از اعضاي کمپين يک ميليون امضا بازداشت شد.

ساعت يک بعد از ظهر روز 20 خرداد ماه 1386 زنگ خانه زينب (احترام) شادفر عضو مرکز فرهنگي زنان و از فعالان کمپين يک ميليون امضا به صدا در آمد. يکي از همسايه هاي او بود که در جمع آوري امضا نيز فعال بود. او از پشت آيفون گفت که نمي تواند پايين بيايد و از احترام خواست که دم در برود. چند لحظه بعد احترام 62 ساله زنگ زد و عصا و عينک اش را خواست.

«فوري پايين رفتم. يک آقا با لباس شخصي و يک بي سيم به همراه يک خانم چادري با يک سرباز ايستاده بودند، ماشين نيروي انتظامي هم نبود. دوست مادرم را که حدود 50 سال سن دارد حين جمع آوري امضا بازداشت کرده و بعد سراغ مادرم آمده بودند. برگه هايي دستشان بود اما اصلا به ما نشان ندادند. گفتم حکم را مي خواهم ببينم نشان ندادند. گفتند به دستور داديار براي پاره اي توضيحات مي روند و تا يک ساعت ديگر مي آيند. نگران نباشيد و نمي خواهد بياييد خودشان بر مي گردند.» مريم تقوي دختر احترام شادفر مي افزايد:« اما نه تنها آنها نيامدند بلکه به بازداشتگاه نيز منتقل شدند.» مريم تقوي به همراه فخري شادفر خواهر احترام و برخي دوستان و آشنايان بازداشت شده گان به کلانتري مي روند و مي فهمند که آنها را ابتدا به کلانتري 104، ميدان نيلوفر برده بودند و در آنجا گويا قاضي 24 ساعت حکم بازداشت آنها را صادر کرده بود و بنابر اين به زندان وزرا منتقل شده بودند تا فردا صبح به دادسرا فرستاده شوند.

مريم تقوي مي گويد :«دوباره به کلانتري برگشتيم در آنجا به ما گفتند که خبري ندارند. من ديگر عصبي شدم و گفتم آخر مادر مرا به چه جرمي گرفته ايد، چه حکمي برايش صادر کرده ايد. گفتم من پزشکم هر کارتي يا سندي لازم باشد مي توانم بدهم تا فردا هرجا خواستيد بياورمش اما آزادش کنيد چون بيمار است اما توجهي نکردند. ما را مجددا به دادسراي خيابان خارک ناحيه 6 فرستادند در آنجا هم اظهار بي اطلاعي کردند. دوباره به کلانتري 104 برگشتيم آنجا هم گفتند که حکم صادر شده و چون نوشته شده است که بايد تحت نظر باشند نمي توان آنها را تا فردا آزاد کرد. بنابراين قول بازگشت يک ساعته مادرم به بازداشت در بازداشتگاه وزرا منتهي شد..»

اصل خبر در زنستان